Öğretmenlerimin günü…
Aydınlık geleceğimizin teminatı Öğretmenlerimin günü bugün…
Doyasıya o mübarek ellerinden öpmek istediğim öğretmenlerimin günü…
Ülkem gelişiyor.
Rakamlar her haliyle bu söylüyor…
Dünyanın 17. Ekonomisi ülkem…
Hedefimiz ilk on…
Gurur duymamak elde mi?
Değil ama istatistikler bir dengesizliği işaret ediyor.
Çünkü, Türkiye’nin yüzde 20’si yardımlarla geçiniyor hala…
Bu ne büyük uçurum?
Bu uçurumun en uç noktasında maalesef öğretmenlerim var.
Öğretmenlerimin yüzde 14.8’i bankaların kara listesine girmiş.
Aydınlık yarınlarım kap kara…
Ama eli öpülesi öğretmenlerimin yüzde 93.3’ü okulunun herhangi bir ihtiyacını gidermek için kendi cebinden para harcadığını söylüyor…
Vatan kurtarmak buna derim ben.
Elini taşın altına koymak buna derim ben…
Canını bu ülke için siper etmek buna derim ben…
Gelişiyoruz, aydınlanıyoruz, evet…
Sinemaya gidebilen öğretmenlerim yüzde 3…
Zaruri harcamaları yaptıktan sonra ay sonunda elinde hiç parası kalmayan on binler öğretmenlerim…
O nedenle ek iş yapıyorlar…
Boya/badana, tamirat, alım-satım, taksicilik/şoförlük, pazarcılık/işportacılık…
Bu mu gelişme?
Bu şekilde mi çağı yakalayacağız…
Eğer bu ülke gerçekten kalkınmak, geleceğe ümitle bakmak istiyorsa yukarıda saydığım olumsuzlukların önüne geçmelidir.
Çocuklarımızın yüzlerini güldürmek, geleceğini garanti altına almak istiyorsak, öğretmenlerimizi bu utanılacak durumdan kurtarmamız gerekiyor…
Gerisi teferruattır…
Bin bir zorlukla,çileyle, meşakatle aydınlık geleceğim için insan yetiştirmeye çalışan öğretmenlerimin tümünün ellerinden öpüyorum….
Gününüz kutlu olsun…
Sevgi ve saygılarımla…